Σημαία άγνωστου καπετάνιου την εποχή της Τουρκοκρατίας συμβολίζει την σκλαβωμένη Ελλάδα που αγωνίζεται να ελευθερωθεί!
Αν δεν μπορείτε να αποφύγετε τα greeklish μην αγχώνεστε τα σχόλιά σας θα τα μετατρέπουμε εμείς σε Ελληνικά
Τελευταία γίνεται ένας μεγάλος ντόρος σχετικά με τα "ελληνικά προϊόντα" και τα barcodes που έχουν στις συσκευασίες τους, των οποίων barcode αρχίζουν (υποτίθεται) με 520 ή 521. "Λάθος μεγάλο!!!!" ... Κάνε κλικ στην παραπάνω εικόνα για πλήρη ενημέρωση
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 19/09/2017
–
Posted in Έρευνα, Βίντεο, Ελλάδα, Ενημέρωση, Ιστορία, Παιδεία, Σκέψεις, Χρήσιμα | Με ετικέτα: πολιτισμός, ποντιακή, Αφιέρωμα, Μουσουλμάνοι, Πόντιοι, Πόντος, Ποντιακός, Τουρκία, γλώσσα, ελληνόφωνοι, εξισλαμισμένοι, οδοιπορικό | Leave a Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 18/09/2017
«Είμαστε σε φάση επιδημικής έξαρσης ιλαράς στην Ελλάδα και το ενδεχόμενο επιπλέον εξάπλωσης της στη χώρα μας είναι υπαρκτό.»
Αυτό τονίζει ο επιστημονικός σύμβουλος του ΚΕΕΛΠΝΟ, Τάκης Παναγιωτόπουλος, καθηγητής του τομέα Υγείας του Παιδιού στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Υγείας, στη συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και εξηγεί ποιοι πρέπει να εμβολιαστούν καθώς η σύσταση δεν αφορά μόνο παιδιά αλλά και πολλούς ενήλικες.
«Η ιλαρά είναι μια δυνητικά σοβαρή αρρώστια. Το ΚΕΕΛΠΝΟ παρακολουθεί συστηματικά την εξέλιξη της επιδημιολογικής κατάστασης στην Ελλάδα και διεθνώς, σταθμίζει τα δεδομένα και ενδέχεται -ανάλογα με την πορεία των πραγμάτων- να συστήσει πρόσθετα μέτρα», τονίζει.
Posted in Ελλάδα, Ενημέρωση, Έρευνα, Σκέψεις, Χρήσιμα, Παιδεία | Με ετικέτα: Ελλάδα, υγεία, γονείς, εμβόλιο, ΚΕΕΛΠΝΟ, επιδημία, ιλαρά, επιδημική, έξαρση | Leave a Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 17/09/2017
Η διχασμένη κορεατική χερσόνησος ήταν σχεδόν πάντα σε εμπόλεμη κατάσταση με σπάνιες περιόδους ειρήνης, επειδή ήταν σε θέση σημαντική για το εμπόριο
Οι Ιάπωνες την ήθελαν ιαπωνική, οι Κινέζοι, κινεζική, και οι Μογγόλοι, μογγολική. Μετά οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι την ήθελαν «δυτική» για να εξυπηρετεί συμφέροντά τους, αλλά και οι Ρώσοι που απελευθέρωσαν το βορρά την ήθελαν δική τους, για τα λιμάνια της
Πριν από περίπου 60 χρόνια στην Κορέα ξέσπασε ένας τριετής σκληρός πόλεμος (1950-1953), που οδήγησε στην οριστική διχοτόμησή της: στη Βόρεια και Νότια Κορέα, παρότι η πλειοψηφία του λαού σε βορρά και νότο ήθελαν τότε την επανένωση
Η βόρεια ήταν «φιλοσοβιετική» και η νότια πλέον «αμερικανική»
Ειδικά οι νεότερες γενιές στο νότο δεν θέλουν πλέον την επανένωση στο υψηλό ποσοστό που την ήθελαν άλλοτε οι Νοτιοκορεάτες (μέχρι και το 80% των «νοτίων» την ήθελε στο παρελθόν). Τώρα όμως ακόμα και κράτη που θεωρητικά θέλουν την ένωση, ουσιαστικά δεν την επιδιώκουν. Ακόμα και οι Κινέζοι σκέφτονται στην αναστάτωση που θα μπορούσε να προκαλέσει στη περιοχή μια ενωμένη και ισχυρή Κορέα
Το 1910 η Κορέα προσαρτήθηκε από την Ιαπωνία και τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς ξέσπασε επανάσταση για να ανεξαρτητοποιηθεί η χώρα. Το ίδιο έτος αυτοεξόριστοι Κορεάτες πατριώτες, αφού σχημάτισαν μια «Εξόριστη Προσωρινή Κυβέρνηση» στη Σανγκάη, άρχισαν την αντίσταση για να διώξουν τους Ιάπωνες
To αρχηγείο των Κορεατών μάλιστα μεταφέρθηκε αργότερα στις Η.Π.Α. Εντούτοις οι Αμερικάνοι δεν το εμπιστεύονταν απόλυτα, θεωρώντας το «κρυπτοκομμουνιστικό»
Με την ήττα της Ιαπωνίας και από τους Ρώσους στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945, η Κορέα απελευθερώθηκε (ο βορράς) από τους σοβιετικούς. Αμέσως εισήλθαν στο έδαφός της και αμερικανικά στρατεύματα από το νότο και η χερσόνησος χωρίστηκε σε δύο ζώνες, βόρεια και νότια του 38ου Βόρειου Γεωγραφικού Παράλληλου. Η πολιτική επανένωση της χερσονήσου δεν έγινε ποτέ πραγματικότητα, ουσιαστικά γιατί «δεν τα βρήκαν» οι ΗΠΑ και η τότε ΕΣΣΔ.
Το 1948 έγιναν εκλογές στο νότο (ο βορράς απείχε) και στις 15 Αυγούστου της ίδιας χρονιάς ιδρύθηκε η «Δημοκρατία ης Κορέας» (Νότια Κορέα). Πρόεδρος εκλέχθηκε ο Σίνγκμαν Ρι (Λι Σούνγκμαν). Δέκα μέρες αργότερα σχηματίσθηκε κυβέρνηση και στο βορρά με πρόεδρο τον Κιμ ιλ-Σουνγκ. Ένα μήνα αργότερα ανακηρύχθηκε επίσημα η Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας (Βόρεια Κορέα).
Στις 25 Ιουνίου του 1950 ο Βορειοκορεατικός στρατός πέρασε τη μεθόριο του 38ου Παράλληλου και στις 28 Ιουνίου κατέλαβε τη Σεούλ. Ο ΟΗΕ αμέσως πήρε το μέρος της Νότιας Κορέας και ζήτησε από όλα τα κράτη να τη συνδράμουν. Στις 30 Ιουνίου στρατιωτικές δυνάμεις των Η.Π.Α., που βρίσκονταν στην Ιαπωνία με επικεφαλής τον Douglas Mac Arthur ενεπλάκησαν ευθέως στην διαμάχη. Σταδιακά, στις δυνάμεις των Η.Π.Α. προστέθηκαν άνδρες από Αυστραλία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Καναδά, Κολομβία, Αιθιοπία, Γαλλία, Ελλάδα, Ολλανδία, Νέα Ζηλανδία, Φιλιππίνες, Νότιο Αφρική, Ταϊβάν, Ταϊλάνδη, Τουρκία και Μ. Βρετανία. Ο πόλεμος αρχικά έγερνε υπέρ τη επανένωσης με το «φιλοσοβιετικό βορρά»
Εν συνεχεία όμως οι Βορειοκορεάτες υποχώρησαν στα εδάφη τους. Οι Αμερικανοί προωθήθηκαν μέχρι την κινεζική Μαντζουρία θεωρώντας (παραλόγως) ότι οι Κινέζοι δεν θα έφερναν αντιρρήσεις, αλλά ασφαλώς και έφεραν. Οπότε οι Αμερικανοί αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και να «μαζευτούν» στη νότο. Η τακτική του Μακ Άρθουρ τον έφερε σε σύγκρουση με τον Τρούμαν (τον τότε Αμερικάνο πρόεδρο) και ο πρώτος αντικαταστάθηκε
Τελικά όλες οι πλευρές κατέληξαν στο να ξεχάσουν όλοι την επανένωση (τουλάχιστον προσωρινά) και να διατηρηθεί το στάτους κβο με τη χώρα διχοτομημένη σε βορρά και νότο.
Τον Σεπτέμβριο του 1953 οι Η.Π.Α. και η Ε.Σ.Σ.Δ. υπέγραψαν Συνθήκη Ειρήνης για Λογαριασμό της Νότιας και της Βόρειας Κορέας αντίστοιχα. Τα κινεζικά στρατεύματα αποσύρθηκαν το 1958
Η Κορεατική χερσόνησος είχε ισχυρούς γείτονες και σε όλη της την ιστορία ουσιαστικά την δίχαζαν οι γείτονές της: Μογγόλοι και Κινέζοι, που προσαρτούσαν εδάφη του βορρά και οι Ιάπωνες από τα ανατολικά που την έκαναν κι αυτοί προτεκτοράτο
Στην Κορεατική Χερσόνησο το πρώτο βασίλειο εικάζεται ότι σχηματίστηκε γύρω στο 2300 π.Χ. αλλά δεν ξέρουμε πολλά γι’ αυτό. Η εποχή του χαλκού άρχισε εκεί το 800 π.Χ. και του σιδήρου γύρω στο 400 π.Χ. Περί το 200 π.Χ. σχηματίστηκε το βασίλειο Γιν (Jin) και εκατό χρόνια αργότερα το διαδέχθηκε το βασίλειο Wiman Joseon που όμως πολύ σύντομα υποτάχθηκε στην Κίνα (στη δυναστεία Χαν) Οι ντόπιοι βασιλιάδες διέλυσαν το βασίλειο Γουιμάν Τζοσεόν και σχηματίστηκαν διάφορα βασίλεια που βρίσκονταν διαρκώς σε εμπόλεμη σχέση μεταξύ τους
Κυριάρχησε τελικά η ένωση Τριών Βασιλείων (Goguryeo, Baekje, and Silla) που κυβερνούσαν σε όλη τη χερσόνησο αλλά και στη Μαντζουρία από τον 1ο αιώνα μ.Χ μέχρι περίπου το 670 μ.Χ Τότε εμφανίστηκε ο Ντάε Τζο Γιονγκ που ίδρυσε την πολιτεία Μπαλχαέ στο νότο και άρχισε η περίοδος των ενωμένων Βορείων-Νοτίων Πολιτειών που διάρκεσε περίπου 300 χρόνια (έως το 926 μ.Χ) Άλλα βασίλεια έμεναν ανεξάρτητα και άλλα υποδουλώνονταν. Ουσιαστικά μια διχοτόμηση βορείων και νοτίων υπήρχε δηλαδή από παλιά, κυρίως λόγω των «γειτόνων» της χώρας, που προσεταιρίζονταν ή κατακτούσαν ευθέως περιοχές της Κορέας στα βόρεια, δημιουργώντας εντάσεις με το νότο.
Το Μπαλχαέ τελικά ηττήθηκε από την πανίσχυρη τότε στα δυτικά του Δυναστεία Λιάο (ουσιαστικά μογγολική) και οι πρόσφυγες από αυτό μετανάστευσαν στο νότο της Κορέας, εκεί που κυβερνούσε η δυναστεία Γκοριέο. Η περίοδος ονομάστηκε Γκοριέο (απ’ όπου και το όνομα της χώρας) και κατ’ αυτήν η περιοχή απέκτησε κωδικοποιημένους νόμους, σύστημα δημοσίων υπηρεσιών. Ταυτόχρονα ο πληθυσμός της χερσονήσου επηρεάστηκε πλατιά από το Βουδισμό που έφτασε κι εκεί.
Όταν η δυναστεία των Μογγόλων στο βορρά μαράζωσε λόγω εσωτερικών διαμαχών, οι Κορεάτες ξανασχημάτισαν αυτόνομη κυβέρνηση. Αυτή είχε να αντιμετωπίσει την αριστοκρατία και τη στρατιωτική ελίτ που ήταν φίλα προσκείμενη στους Μογγόλους, το ζήτημα των τσιφλικιών και των γαιοκτημόνων όπως και την αυξανόμενη αντιπαλότητα μεταξύ βουδιστών και Κομφουκιανών λογίων. Άντεξε μέχρι περίπου το 1390 και ανατράπηκε από την δυναστεία Joseon, η οποία ουσιαστικά κυριάρχησε σχεδόν μέχρι το 1900. (Υιοθέτησε ως επίσημη θρησκεία τον Κομφουκιανισμό και μετέφερε την πρωτεύουσα στη σημερινή Σεούλ (που τότε λεγόταν Hanyang), επίσης δημιούργησε ένα ισχυρό γραφειοκρατικό μηχανισμό.)
Το 1592 στη χώρα εισέβαλαν Ιάπωνες αλλά οι Κορεάτες συμμάχησαν με τους Κινέζους και τους απώθησαν. Ουσιαστικά όμως οι Κορεάτες αναγκάστηκαν τότε να αναγνωρίσουν την επικυριαρχία των Κινέζων αυτοκρατόρων. Ενώ συνέρχονταν από τον 6ετή πόλεμο με την Ιαπωνία, με αφορμή τις εσωτερικές διαμάχες της Κορέας, το 1627 εισέβαλαν οι λαοί της Μαντζουρίας και οι Κορεάτες αναγνώρισαν αναγκαστικά και πάλι την επικυριαρχία των Μαντσού. Το 1700 η χώρα ηρέμησε αλλά η ηγετική θέση Κομφουκιανών, η διαφθορά, η κοινωνική αναταραχή και οι επαναστάσεις, δημιουργούσαν εντάσεις.
Γύρω στο 1800 η κυβέρνηση προχώρησε σε μεταρρυθμίσεις αλλά έμεινε πιστή εντούτοις στην «απομόνωση» του κράτους (ουσιαστικά δεν ήθελαν την «παγκοσμιοποίηση» της εποχής, δηλαδή τα εμπορικά και διπλωματικά ανοίγματα που θα έφερναν νέες εισβολές). Τελικά ο βασιλιάς αναγκάστηκε να ανοίξει τους εμπορικούς δρόμους, κάτι που οδήγησε τελικά σε αυτό που προσπαθούσε μάταια να αποφύγει, δηλαδή τους πολέμους με «γείτονες» και μη που επέβαλαν την κουλτούρα τους, τη θρησκεία τους και ουσιαστικά τα δικά τους οικονομικά συμφέροντας.
Ο βασιλιάς προσπάθησε να ελέγξει την ξένη επιρροή κλείνοντας ξανά τα σύνορα σε όλα τα κράτη εκτός της Κίνας, όμως το 1853 εμφανίστηκε ένα αμερικανικό πολεμικό πλοίο. Οι Κορεάτες τους φιλοξένησαν όπως εξυπηρετούσαν και Αμερικάνους ναυαγούς που τους έστελναν στην Κίνα για να επαναπατρισθούν. Ήξεραν ότι η ήττα της Κίνας στον πόλεμο του Οπίου επηρέαζε τις διεθνείς εξελίξεις και ήταν πολύ προσεκτικοί στις σχέσεις τους με την «Δύση».
Το 1866, επειδή μεγάλος αριθμός Κορεατών μεταστρέφονταν σε Καθολικούς από συμφέροντα που εξυπηρετούσαν αμερικανικές και Ευρωπαϊκές δυνάμεις, η κυβέρνηση σκότωσε τρεις Γάλλους ιεραποστόλους και χιλιάδες Κορεάτες πολίτες που ήταν καθολικοί. Τότε η Γαλλία εισέβαλε και κατέλαβε τμήμα κορεατικού νησιού. Εντούτοις, παρότι οι Κορεάτες ηττήθηκαν κατά κράτος, οι Γάλλοι εγκατέλειψαν το νησί γιατί αντιμετώπιζαν άλλα, πιο ζωτικά προβλήματα (ετοιμαζόταν για πόλεμο με την Πρωσία)
Την ίδια χρονιά πάντως (όχι συμπωματικά) επανεμφανίστηκαν οι Αμερικανοί με ένα εμπορικό και προσπάθησε «με το έτσι θέλω» να ανοίξει ξανά τα λιμάνια της Κορέας. Το αμερικάνικο εμπορικό μπήκε (αγνοώντας επιδεικτικά τους Κορεάτες) στον ποταμό που διέσχιζε τη χώρα και ήρθε σε σύγκρουση με τους ντόπιους. Παρότι εμπορικό είχε «πλήρωμα» στρατιώτες και οι συγκρούσεις με τους Κορεάτες κράτησαν 4 ημέρες. Τελικά οι Κορεάτες το έκαψαν. Οι Αμερικανοί σε αντίποινα το 1871 σκότωσαν 243 Κορεάτες στρατιώτες στο νησί Γκανγκουά και μετά αποσύρθηκαν
Λίγα χρόνια μετά οι Κορεάτες εξαναγκάστηκαν να υπογράψουν συμφωνία εμπορίου με την Ιαπωνία (τους ανάγκασε να ανοίξουν τα λιμάνια τους) και δέκα χρόνια μετά το επεισόδιο με το αμερικανικό πολεμικό υπέγραψαν εμπορική συμφωνία και με τις ΗΠΑ.
Μόλις 3 χρόνια μετά την υπογραφή της εμπορικής συμφωνίας με τις ΗΠΑ εμφανίστηκαν βρετανικά πολεμικά πλοία που κατέλαβαν το νησί Geomun για δύο χρόνια.
Το 1894 οι Ιάπωνες επιτέθηκαν στην Κίνα και νίκησαν στον πρώτο σινοϊαπωνικό πόλεμο. Η αυτοκράτειρα της Κορέας προσπάθησε να μειώσει την ιαπωνική επιρροή στην Κορέα και στράφηκε στη Ρωσία για βοήθεια, αλλά δολοφονήθηκε. Η Κίνα υπέγραψε το 1895 μια συμφωνία με την Ιαπωνία ότι αναγνωρίζει την πλήρη ανεξαρτησία του βασιλείου της Κορέας (ουσιαστικά οι Ιάπωνες ήθελαν να απομονώσουν την Κορέα και να διασφαλίσουν ότι οι Κινέζοι δεν θα επενέβαιναν όταν την προσαρτούσαν)
Η επιρροή των Ρώσων αυξήθηκε σταδιακά και πάλι, αλλά χάθηκε μετά τον ρωσοϊαπωνικό πόλεμο του 1905. Η Κορέα ουσιαστικά έγινε τότε προτεκτοράτο της Ιαπωνίας. Ο αυτοκράτορας της Κορέας προσπάθησε να φέρει το θέμα στη Χάγη, αλλά οι Ιάπωνες τον ανάγκασαν να παραιτηθεί υπέρ του υιού του. Το 1909 ένας άνδρας δολοφόνησε τον γενικό κυβερνήτη της Κορέας, τον Ιάπωνα Ιτο Χιρομπούμι και η Ιαπωνία απαγόρευσε κάθε πολιτική δραστηριότητα στην Κορέα και κατέλαβε την χώρα.
Η Κορέα παρέμεινε υποδουλωμένη στην Ιαπωνία μέχρι την ήττα της τελευταίας το 1945. Εν τω μεταξύ η Ιαπωνία είχε εισάγει μεν στην Κορέα τεχνολογία, αλλά είχε εισβάλει παράλληλα και πολλά ευρωπαϊκά έθιμα και είχε καταργήσει το κορεατικό νόμισμα. Οι Κορεάτες είχαν δημιουργήσει αντιστασιακές οργανώσεις για να απαλλαγούν από τους Ιάπωνες και είχαν αναθαρρήσει το 1919 όταν ο Γουίλσον είχε πει ότι η ευρωπαϊκή αποικιοκρατία έπρεπε να πάρει τέλος. Ο Γουίλσον δεν είχε πει τίποτα για την Κορέα όμως, ίσως επειδή τον ενδιέφερε το εμπόριο με την ενδοχώρα της Κίνας μέσω της Κορέας.
Ο Σινοϊαπωνικός πόλεμος το 1937 και ο Δεύτερος Παγκόσμιος επιδείνωσαν την κατάσταση καθώς το ιαπωνικό καθεστώς έγινε ακόμα πιο αυστηρό και προσπάθησε να απαγορεύσει την κορεατική κουλτούρα, έκανε υποχρεωτική τη λατρεία στους ιαπωνικούς ναούς Σίντο, στο σχολείο δεν διδασκόταν η κορεατική γλώσσα και ιστορία και οι Κορεάτες υποχρεώθηκαν να αλλάξουν τα ονόματά τους σε ιαπωνικά, οι εφημερίδες επίσης απαγορευόταν να εκδίδονται στα κορεάτικα. Πολλοί Κορεάτες πήγαν στην Μαντζουρία και αλλού και σχημάτισαν τον Απελευθερωτικό Στρατό που άρχισε αντάρτικο με τους Ιάπωνες, από τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό, αλλά και τον Εθνικό Επαναστατικό Στρατό. Στη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου οι Κορεάτες υποχρεώθηκαν να στρατευθούν στον ιαπωνικό στρατό και 200.000 κορίτσια από την Κίνα και την Κορέα απήχθησαν ως «γυναίκες που παρέχουν ανακούφιση» για τις «ανάγκες» του ιαπωνικού στρατού.
Στη συνδιάσκεψη του Καΐρου το 1943 είχε συμφωνηθεί η Κορέα να ανεξαρτητοποιηθεί και στη Γιάλτα συμφωνήθηκε στη χώρα να εγκατασταθεί στρατιωτική παρουσία τεσσάρων δυνάμεων. Στις 9 Αυγούστου εισέβαλαν στην Κορέα σοβιετικά τανκς από τη Σιβηρία και δεν συνάντησαν αντίσταση. Μία εβδομάδα αργότερα η Ιαπωνία παραδιδόταν άνευ όρων. Αυτό σε συνδυασμό με τη μεγάλη στροφή στην διεθνή πολιτική σκηνή και στις ιδεολογίες, δημιούργησε στην Κορέα δύο ζώνες κατοχής με τις ΗΠΑ να διοικούν το νότιο μισό και τη Σοβιετική Ένωση το βορρά, πάνω από τον 38 παράλληλο.
Η «κυβέρνηση εν εξορία» αγνοήθηκε επειδή κυρίως οι Αμερικανοί νόμιζαν ότι ήταν φιλοκομμουνιστική.
Η διαίρεση της χώρας υποτίθεται ότι θα ήταν προσωρινή και θα σταματούσε όταν οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η ΕΣΣΔ και η Κίνα θα συμφωνούσαν σε μία και μοναδική κυβέρνηση. Το Δεκέμβριο του 1945 Αμερικανοί και Σοβιετικοί συμφώνησαν σε μια πενταετή μεταβατική περίοδο με μια κοινή επιτροπή με έδρα στη Σεούλ. Το 1947, καθώς τίποτα δεν προχωρούσε, τέθηκε το ζήτημα στον ΟΗΕ. Το 1948 ο ψυχρός πόλεμος οδήγησε στην εδραίωση δύο χωριστών κρατών με διαφορετική οικονομικό και πολιτικό σύστημα και ο ΟΗΕ αναγνώρισε την Δημοκρατία της Κορέας ως τη μόνη νόμιμη κυβέρνηση της Κορέας. Το 1950 ξέσπασε ο πόλεμος της Κορέας με αφορμή την προσπάθεια της Βόρειας Κορέας να εισχωρήσει στη Νότια. Στη Νότιο Κορέα εν τω μεταξύ άρχισαν να εδραιώνονται κυρίως με την υποστήριξη των ΗΠΑ πολύ συντηρητικές και καταπιεστικές κυβερνήσεις. Η Βόρεια Κορέα με την επιρροή των Σοβιετικών εδραίωσε κομουνιστικό καθεστώς αλλά με κληρονομική ηγεσία
Οι διώξεις των αντιφρονούντων εκατέρωθεν πριν και μετά τον πόλεμο της Κορέας ήταν δραματικές (από το 1946 απαγορεύτηκε να διαβαίνουν τα σύνορα του 38ου παραλλήλου Κορεάτες χωρίς ειδική άδεια) Η φωτογραφία είναι του 1948 από χωρικούς που θεωρήθηκαν κομμουνιστές και περιμένουν την εκτέλεσή τους. Υπάρχουν και στοιχεία για εκτέλεση ενός ολόκληρου χωριού σε νησί της Νότιας Κορέας ως φιλοκομμουνιστικού.
Posted in Ιστορία, Έρευνα, Σκέψεις, Παιδεία | Με ετικέτα: ιστορία, νότια, Κίνα, ΗΠΑ, Πόλεμος, Ιαπωνία, Βόρεια, ΕΣΣΔ, Κορέα, διχοτόμηση, Μογγολία | Leave a Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 16/09/2017
Ήταν 12 Σεπτεμβρίου του 1948. Ο Εμφύλιος πόλεμος είχε χωρίσει την Ελλάδα στα δύο και πολλοί νέοι αναζητούσαν τρόπο διαφυγής από την χώρα. Αυτή η ανάγκη έγινε τότε αφορμή να διεξαχθεί η πρώτη αεροπειρατεία επιβατικού αεροσκάφους στον κόσμο.
Πόσοι λοιπόν γνωρίζουν πως οι πρώτοι που κατάφεραν να «κλέψουν» αεροπλάνο και να του αλλάξουν πορεία ήταν Έλληνες και συγκεκριμένα Θεσσαλονικείς; Κι όμως.
Έξι μαθητές Γυμνασίου της Θεσσαλονίκης (η προκάλυψη τους ήταν ότι πήγαιναν στην Αθήνα για να δώσουν εξετάσεις) που επέβαιναν σε αεροσκάφος της ΤΑΕ (Τεχνικαί Αεροπορικαί Εκμεταλλεύσεις) το οποίο εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα – Θεσσαλονίκη, μπήκαν στο πιλοτήριο, με σουγιάδες και ένα μπουκάλι γκαζόζας και ζήτησαν την προσγείωση του σκάφους αντί στο Αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης, στο Βελιγράδι. Ο κυβερνήτης του σκάφους, Αθανάσιος Ηγουμενάκης προσπάθησε να παραπλανήσει τους αεροπειρατές, χωρίς όμως αποτέλεσμα.
Μη έχοντας καύσιμα για μια τέτοια πτήση, το αεροπλάνο προσγειώθηκε τελικά 60 χλμ. έξω από τα Σκόπια και συγκεκριμένα στην τοποθεσία Μπούργκα. Από εκεί οι έξι νεαροί πήγαν στην Γιουγκοσλαβία, όπου η στάση των αρχών ήταν απέναντι τους από επιφυλακτική έως εχθρική, αφού ήταν οι παραμονές της οριστικής ρήξης ΚΚΕ-Τίτο, ενώ απ’ τον Ιούνιο είχε προηγηθεί η ρήξη Τίτο-Στάλιν. Στόχος των νεαρών ήταν να ενταχθούν στο ΔΣΕ.
Οι δράστες της πρωτοφανούς για τα τότε δεδομένα πράξης, που προκάλεσε αίσθηση όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς, ήταν οι αδελφοί Αλέξανδρος και Χαράλαμπος Κουφοδάκης (21 και 23 ετών αντίστοιχα), ο Αχιλλέας Κελτιμλίδης (19 ετών), Ο Γεώργιος Κέλας (17 ετών) ο Σπύρος Χειλμιάδης (19 ετών) και ο Αντώνιος Βογιάζος (18 ετών), όλοι τους παιδιά αστικών οικογενειών της Θεσσαλονίκης.
Μετά την αποβίβαση των έξι αεροπειρατών, οι χειριστές κατόρθωσαν να απογειώσουν το αεροπλάνο και να φτάσουν στη Θεσσαλονίκη γύρω στις 5 το απόγευμα, 4 ώρες και 27 λεπτά μετά την αναχώρησή του από την Αθήνα.
Οι έξι αεροπειρατές δικάσθηκαν ερήμην από το Έκτακτο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης και καταδικάσθηκαν σε θάνατο. Δύο από αυτούς, ο Σπύρος Χελμιάδης και ο Αχιλλέας Κετιμλίδης επέστρεψαν παράνομα στην Ελλάδα και σκοτώθηκαν σε μάχες του Εμφυλίου Πολέμου. Οι υπόλοιποι τέσσερις έζησαν για πολλά χρόνια σε χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Ο πιο γνωστός απ’ όλους είναι ο Αντώνης Βογιάζος (που ήταν και ο εμπνευστής της αεροπειρατείας), ο οποίος σπούδασε σκηνοθεσία στη Σοβιετική Ένωση και μετά τη μεταπολίτευση, όταν επαναπατρίσθηκε, είχε σημαντικές τηλεοπτικές επιτυχίες στο ενεργητικό του, ενώ ήταν και μεταφραστής του έργου του Λένιν στα ελληνικά.
Εκτός όμως από τους αεροπειρατές δικάσθηκαν και καταδικάσθηκαν οι οικογένειες τους. Μάλιστα ο αδερφός του ενός δράστη γεννήθηκε στη φυλακή, καθώς η μητέρα τους καταδικάστηκε σε φυλάκιση λόγω της υπόθεσης της αεροπειρατείας, ενώ ήταν έγκυος.
Η αεροπειρατεία ήταν ουσιαστικά μέχρι τότε μία άγνωστη έννοια, αφού το μόνο καταγεγραμμένο γεγονός μέχρι τότε α αφορούσε ένα εμπορικό αεροσκάφος το 1931, μία αεροπειρατεία μάλιστα που δεν είχε «ευτυχή κατάληξη» για τους αεροπειρατές.
Η αεροπειρατεία του 1948 έγινε Ελληνική ταινία από τον Κώστα Κουτσομύτη το 1987, με τίτλο «Ο Κλοιός». Δείτε την ολόκληρη παρακάτω
ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΗ
–
Posted in Έρευνα, Βίντεο, Ελλάδα, Ιστορία, Παιδεία, Σκέψεις, Φωτογραφίες | Με ετικέτα: 1948, 1987, πρώτη, πιλοτήριο, ταινίες, Έκτακτο Στρατοδικείο, Βελιγράδι, Βογιάζος, Γυμνασίου, ΔΣΕ, Ελλάδα, Ηγουμενάκης, Θεσσαλονίκη, Κέλας, Κελτιμλίδης, Κουτσομύτης, Κουφοδάκης, Πόλεμος, Σκόπια, Σοβιετική, ΤΑΕ, Τίτος, Χειλμιάδης, αεροπειρατές, αεροπειρατεία, αεροσκάφος, ελληνική, εμφύλιος, θάνατο, καταδικάσθηκαν, κλοιός, μαθητές | 1 Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 15/09/2017
Posted in Ανέκδοτα, Διασκέδαση, Ελλάδα, Παιδεία, Σκέψεις, Φωτογραφίες, Χρήσιμα | Με ετικέτα: ELDORADO, Εργασίας, Σκουριές, ανεργία, θέσεις | Leave a Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 12/09/2017
«Κι ο Στρατός μας που πήγε στην Κορέα
να πολεμήσει για ψηλά ιδανικά
έβαψε τους κίτρινους στο αίμα
δείχνοντας τους τί θα πει λευτεριά»
(Εμβατήριο που τραγουδούσαν υποχρεωτικά οι Έλληνες στρατιώτες μέχρι την πτώση της Χούντας το 1974)
Και μέσα στους ποταμούς των (μονόπαντων και πάντα με την αμερικανική ματιά) ειδήσεων για τα συμβαίνοντα στην κορεατική χερσόνησο και τη φωτιά που μπορεί ν’ ανάψει με ανυπολόγιστες συνέπειες, έκαναν την εμφάνισή τους και τηλεοπτικά ρεπορτάζ και αφιερώματα στο διαδίκτυο για τη συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στον τριετή πόλεμο που έγινε εκεί από το 1950 έως το 1953.
Ρεπορτάζ και αφιερώματα με μόνιμο μοτίβο τον «ηρωισμό των Ελλήνων στρατιωτών που συνέβαλαν στη νίκη του ελευθέρου κόσμου».
Κουβέντα για τους Έλληνες στρατιώτες και αεροπόρους που άφησαν την τελευταία τους πνοή εκεί στη μακρινή Κορέα πολεμώντας για τα συμφέροντα των Αμερικανών. Ούτε ένα πλάνο από τις εικόνες με τα δεκάδες φέρετρα των Ελλήνων στρατιωτικών που μεταφέρθηκαν στον Πειραιά και έγιναν δεκτά με τιμές από… αυτούς που τους είχαν στείλει στο θάνατο. Μόνο εικόνες και παρλαπίπες «ηρωικές»
Αξίζει, γι’ αυτό και μόνο το λόγο να θυμηθούμε μερικά πράγματα από εκείνη την εκστρατεία που οργάνωσαν οι πρώτες μετεμφυλιακές ελληνικές κυβερνήσεις με εντολή των Αμερικανών και κυρίως για τις συνέπειες που είχαν για τον ελληνικό λαό..
Στις 26 Ιουλίου 1953, πριν από 64 χρόνια με την υπογραφή του Συμφώνου Ανακωχής τερματιζόταν ο τρίχρονος πόλεμος στην Κορεατική Χερσόνησο. Μια αιματηρή σύγκρουση με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς στρατιώτες αλλά και πολλούς αμάχους.
Από τότε και μέχρι σήμερα η κορεατική χερσόνησος παραμένει χωρισμένη μεταξύ της Βόρειας και της Νότιας Κορέας και με συνεχή παρουσία ισχυρών αμερικανικών δυνάμεων στο νότιο τμήμα της. Κι αυτό παρά το ότι το Σύμφωνο Ανακωχής προέβλεπε ότι το μέλλον της χερσονήσου θα καθοριζόταν από διεθνή διάσκεψη.
Η διάσκεψη αυτή συνήλθε στη Γενεύη τον Απρίλιο του 1954 με τη συμμετοχή εκπροσώπων της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας από το βόρειο τμήμα της χερσονήσου, της Δημοκρατίας της Κορέας από το νότο, της ΕΣΣΔ, της Κίνας, των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας. Συμμετείχαν επίσης εκπρόσωποι των κρατών που πήραν μέρος στον πόλεμο στο πλευρό των Αμερικανών υπό τη σημαία των Ηνωμένων Εθνών στον οποίο κυριαρχούσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στη διάσκεψη δεν επήλθε συμφωνία για την ένωση των δύο ξεχωριστών κορεατικών κρατών και έτσι παγιώθηκε ο διαμελισμός της χώρας . Αξίζει στο σημείο αυτό να σημειώσουμε ότι σε αντίθεση με τους Αμερικανούς οι κινεζικές δυνάμεις που είχαν πάρει μέρος στον πόλεμο αποχώρησαν από το Βορρά.
Στον πόλεμο και στο πλευρό των Αμερικανών που είχαν και τον πρώτο ρόλο και την ηγεσία των στρατιωτικών δυνάμεων πήραν μέρος 21 χώρες. Από αυτή τη συμμαχία δεν θα μπορούσε να λείψει και η αντικομουνιστική μετεμφυλιακή Ελλάδα . Την απόφαση για την αποστολή ελληνικού στρατού πήρε η τότε κυβέρνηση του Κέντρου υπό τον Νικόλαο Πλαστήρα ( για μια ακόμη φορά μια κυβέρνηση του κέντρου ανέλαβε τη βρώμικη δουλειά). Την ίδια πολιτική ακολούθησαν και οι επόμενες κυβερνήσεις του Σοφοκλή Βενιζέλου και του Αλέξανδρου Παπάγου. Ήταν η εποχή που μέσα στο αφόρητο κλίμα πατριδοκαπηλίας και εθνικισμού οι ελληνικές ένοπλες Δυνάμεις προετοιμάζονταν ακόμη και για στρατιωτικά χτυπήματα στις γειτονικές χώρες Αλβανία και Βουλγαρία. Το πράσινο φως ή για την ακρίβεια την εντολή από τις Ηνωμένες Πολιτείες περίμεναν. Έτσι η απόφαση για την συγκρότηση του εκστρατευτικού σώματος στη Κορέα αποτέλεσε μια φυσιολογική συνέχεια των φιλοπόλεμων προετοιμασιών εκείνης της περιόδου.
Η Κυβέρνηση Πλαστήρα που πήρε την πρώτη απόφαση υπακούοντας στα κελεύσματα των Αμερικανών καταψηφίστηκε στη Βουλή το Σεπτέμβριο του 1950. Την διαδέχθηκε η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Σοφοκλή Βενιζέλου με αντιπροέδρους τον Γεώργιο Παπανδρέου και τον Κωνσταντίνο Τσαλδάρη και υπουργό Άμυνας τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Ο επικεφαλής του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος παραλαμβάνει την πολεμική σημαία από το βασιλιά Παύλο…
Αυτή η κυβέρνηση έστειλε τους πρώτους 800 Έλληνες αξιωματικούς και στρατιώτες καθώς και ένα σμήνος εννέα αεροπλάνων. Στις 25 Οκτωβρίου σε μια πανηγυρική τελετή ο υποστράτηγος Σόλων Γκίκας αρχηγός του εκστρατευτικού σώματος (θα τον βρούμε αργότερα υπουργό Δημόσιας Τάξης στην μεταπολιτευτική κυβέρνηση της ΝΔ υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή) παρέλαβε τη σημαία των Ηνωμένων Εθνών .
Συνολικά από το 1950 έως το 1955 που διήρκεσε η ελληνική στρατιωτική παρουσία στην κορεατική Χερσόνησο στάλθηκαν 10.225 αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και στρατιώτες . Οι νεκροί στο Στρατό έφτασαν τους 183 και οι τραυματίες τους 610. Το ελληνικό αεροπορικό απόσπασμα είχε 12 νεκρούς και τέσσερα αεροπλάνα κατεστραμμένα.
4 Μαρτίου 1955. Στον Πειραιά, στην Ακτή Βασιλειάδη, τα φέρετρα με τις σορούς των Ελλήνων στρατιωτών, που μεταφέρθηκαν από την Κορέα.
Εκατόν ενενήντα πέντε νεκροί για τα «ιδανικά του ελευθέρου κόσμου» γύρισαν στην Ελλάδα μέσα σε φέρετρα. Και δίπλα στους νεκρούς η τεράστια οικονομική αιμορραγία της χώρας που μόλις έβγαινε από τον Εμφύλιο Πόλεμο:
-Οι στρατιωτικές δαπάνες αντί να μειωθούν αυξάνονται.
-Τα μακροχρόνια προγράμματα για την εκβιομηχάνιση της χώρας μπαίνουν στα συρτάρια και οι πιστώσεις προς τη βιομηχανία περικόπτονται με υπόδειξη των Αμερικανών συμβούλων που εντέλλονται την στροφή στην γεωργία και τον τουρισμό.
–Οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης παίρνουν ανησυχητικές διαστάσεις. Η γενική ύψωση των διεθνών τιμών λόγω του πολέμου στην Κορέα επιδρά καθοριστικά και στην Ελλάδα.
-Ο κίνδυνος εκτίναξης του πληθωρισμού είναι άμεσος και η κυβέρνηση μελετά την εφαρμογή συστήματος διανομών με το δελτίο.
Μπροστά σ’ αυτή την κατάσταση οι λαϊκές μάζες ξεσηκώνονται. Στην Ανατολική Μακεδονία , τη Θράκη, τη Θεσσαλία οι καπνοπαραγωγοί μαζί με τους καπνεργάτες , παρά την αστυνομοκρατία, οργανώνουν πορείες διαμαρτυρίας για τα προϊόντα τους που παραμένουν απούλητα στη Θεσσαλονίκη, την Κομοτηνή, την Καρδίτσα, τη Λάρισα, το Αγρίνιο και σ’ άλλες πόλεις. Στο πόδι βρίσκονται και οι σιτοπαραγωγοί οι οποίοι με μαζικές πορείες ζητούν ικανοποιητικές τιμές στα προϊόντα τους.
Με απεργίες αντιδρούν και οι εργαζόμενοι. Παρά το ότι το εργατικό κίνημα είναι αποκεφαλισμένο ξεσπούν απεργιακοί αγώνες στις τράπεζες ενώ σε αρκετά εργοστάσια κηρύσσονται στάσεις εργασίας. Το καλοκαίρι του 1951 μυρίζει μπαρούτι.
Οι Αμερικανοί σύμβουλοι, έχοντας ουσιαστικά τη διεύθυνση της οικονομίας στα χέρια τους, δεν επιτρέπουν να δοθούν αυξήσεις ή παροχές.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου ανησυχεί ιδιαίτερα από την απειλή των δημοσίων υπαλλήλων για απεργία διαρκείας αν δεν δοθούν αυξήσεις στους μισθούς πείνας που παίρνουν.
Ο Σοφοκλής Βενιζέλος αναγκάζεται ν’ απευθύνει διάγγελμα από το ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας για να εκθέσει την τραγική οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Μιλά στις 16 Ιουνίου του 1951 και από τις πρώτες του φράσεις αναφέρεται στον πόλεμο της Κορέας και τις συνέπειές του στην ελληνική οικονομία:
«…Τον παρελθόντα Ιούνιον η προοπτική του αρχομένου τότε οικονομικού έτους 1950)51 υπήρξεν σαφώς ευοίωνος. Η γενναιότης του ελληνικού στρατού είχε θέσει τέρμα εις τον ξενόδουλον εγκληματικόν συμμοριτισμόν και η χώρα εισήρχετο επί τέλους από την περίοδον της αιμορραγίας εις την φάσιν της δημιουργικής ανασυγκροτήσεως. Αλλά μόλις ήρχισεν το έργον τούτο, η διεθνής εμπλοκή εις την Κορέαν μετέβαλεν ριζικώς την κατάστασιν…».
Ο Βενιζέλος πρόσθεσε ότι λόγω της κρίσης στην Κορέα οι στρατιωτικές δαπάνες αντί να μειωθούν αυξήθηκαν κατά 651 δις. δραχμές, ενώ ταυτόχρονα η αμερικανική βοήθεια περικόπηκε κατά 65,5 εκατομμύρια δολάρια. Σημείωσε ότι η γενική άνοδος των τιμών διεθνώς λόγω του πολέμου στην Κορέα είχε επίδραση και στην Ελλάδα και προειδοποίησε για τον κίνδυνο του πληθωρισμού, απορρίπτοντας παράλληλα τα αιτήματα για αυξήσεις και παροχές. Και αφού υποσχέθηκε ότι θα εφαρμοστεί σύστημα διανομών με δελτίο έκανε κάλεσε τους δημοσίους υπαλλήλους και τους άλλους μισθοσυντήρητους να δείξουν κατανόηση.
Το πρωθυπουργικό διάγγελμα ακολούθησε μια κοινή ανακοίνωση της ελληνικής κυβέρνησης και της αμερικανικής αποστολής με την οποία δινόταν η υπόσχεση ότι θα εξετασθούν τα αιτήματα των μισθωτών, αφού προηγηθεί η εφαρμογή του συστήματος των γενικών διανομών, ώστε να μη διαταραχτεί η οικονομική ισορροπία.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι αψήφησαν τις εκκλήσεις του Βενιζέλου και κατέβηκαν αρχικά σε μια 24ωρη απεργία στις 28 Ιουνίου η οποία στη συνέχεια μετατράπηκε σε διαρκείας. Η κυβέρνηση κατέφυγε στην καταστολή ενώ οι επικεφαλής της ΑΔΕΔΥ εκλιπαρούν τους Αμερικανούς για λίγα ψίχουλα ώστε να μπορέσουν να σπάσουν την απεργία. Οι Αμερικανοί είναι ανένδοτοι. Ο πρέσβης ο διαβόητος Πιουριφόι, που κυβερνά ως πραγματικός γκαουλάιτερ τη χώρα καλεί τους συνδικαλιστές και τους βάζει πάγο. Τελικά με το καρότο ( λίγα ψίχουλα, όπως η παροχή μισού μισθού) και το μαστίγιο (απειλή για πολιτική επιστράτευση και παραπομπή των πρωταιτίων στα στρατοδικεία) η απεργία σπάει.
Και για να ξέρουν όλοι ποιος πραγματικά κυβερνά αυτό τον τόπο η κυβέρνηση δίνει στη δημοσιότητα επιστολή του Πιουριφόι στον Βενιζέλο στην οποία ο γκαουλάιτερ τόνιζε ότι λόγω της συνέχισης της απεργίας των δημοσίων υπαλλήλων καθυστερούν τα έργα ανασυγκροτήσεως «και εις ορισμένας περιπτώσεις θα έπρεπε να ανασταλούν». Γι αυτό, προσέθετε « δεν μπορεί να γίνει συζήτηση με τους δημοσίους υπαλλήλους, αν δεν επιστρέψουν στις εργασίες τους». Και ο Πιουριφόι κατέληγε δίνοντας συγχαρητήρια στην κυβέρνηση Βενιζέλου «για την αποφασιστικότητά της» ( σ.σ. Βλέπετε η ιστορία της χώρας μας επαναλαμβάνεται και σήμερα και μάλιστα όχι ως φάρσα , αλλά ως τραγωδία με τους καρπαζοεισπράχτορες να κορδώνονται με τα συχαρίκια διαφόρων τύπων σαν τον Μακρόν!)
Όλα αυτά αποτελούν ιστορία πια , θα μπορούσε να επί κανείς. Μόνο που και σήμερα παρά την ήττα του αντίπαλου στρατοπέδου , οι πόλεμοι αντί να εκλείψουν ,αποτελούν φαινόμενο που καλύπτει πολλές περιοχές του πλανήτη. Και σ αυτούς αργά αλλά σταδιακά διολισθαίνει και η χώρα μας. Μην ξεχνάμε την ελληνική στρατιωτική παρουσία στο Αφγανιστάν, το Κόσοβο και σε άλλες χώρες όπου από θαύμα δεν υπήρξαν νεκροί, τη συμμετοχή σε ασκήσεις ευθέως στρεφόμενες κατά της Ρωσίας, τη στρατηγική συνεργασία με το Ισραήλ κ.λπ. Και κυρίως την κατάσταση στην περιοχή μας που κυριολεκτικά μυρίζει μπαρούτι. Και αυτοί που μας κυβερνούν μας χώνουν όλο και πιο βαθιά στο λάκκο με τα λιοντάρια.
Να γιατί αξίζει να θυμόμαστε την εκστρατεία στη μακρινή Κορέα!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ
Posted in Ελλάδα, Ενημέρωση, Ιστορία, Παιδεία, Σκέψεις, Φωτογραφίες | Με ετικέτα: 1950, 1953, στρατιώτες, Έλληνες, Κορέα, Πόλεμος, διχασμός, εκστρατεία, εμφύλιος | Leave a Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 11/09/2017
Ακολούθησε τον ίδιο δρόμο που πήραν χιλιάδες Έλληνες στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σε μικρή ηλικία τότε η Πάτρα Σιμάκη – Σπέη, θυμάται και μας διηγείται το ταξίδι της από την Ικαρία μέχρι το Λίβανο.
-Το Μάη του 1942 απελπισμένοι οι γονείς μας που δεν είχαν να μας ταΐσουν, αποφάσισαν να φύγουμε και να πάμε στη Μικρά Ασία. Χωρίς να ξέρουμε πού πάμε, αλλά ήταν μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ξεκινήσαμε το περπάτημα νύχτα για να μην μας πάρουν χαμπάρι οι Ιταλοί και φτάσαμε σον Άγιο Φωκά, το λιμανάκι κάτω από το Περδίκι. Μπήκαμε σε μία μπεζίνα του Χοντρουδάκη κάπου 32 άτομα, αλλά η μηχανή ήταν χαλασμένη και επίσης αν έπαιρνε μπροστά θα μας έπαιρναν χαμπάρι. Ξεκινήσαμε τη νύχτα και τις πρωινές ώρες φτάσαμε στα βουνά της Μικράς Ασίας.
απόσπασμα από γραπτή διήγηση της Π. Σιμάκη – Σπέη
-Ανεβαίναμε ξυπόλητα τα βουνά, κρατούσαμε και κάτι μπογαλάκια, ο καθένας τα δικά του, ο αδερφός μου ήτανε μωράκι τον είχε ο πατέρας μου στους ώμους του και περπατούσαμε χωρίς να ξέρουμε πού πάμε, αλλά είχε κάτι δρομάκια που είχαν βάλει σημαδούρες οι πρώτοι που είχαν φύγει. Περπατούσαμε είχαμε και πολλά μικρά παιδιά που ήταν πεινασμένα και φτάσαμε σε ένα βουνό, όπου ανάψαμε φωτιά και το άλλο πρωί συνεχίσαμε.
Τώρα από φαγητό, κρατούσαμε λίγο αλευράκι, κάναμε καμιά κουρκούτα και ταΐζανε τα παιδιά. Ένα βράδυ ήρθαν κάτι αγριανθρώποι με άλογα, Τσέτες τους λέγανε, κάνανε δύο – τρεις στροφές και φύγανε, δεν μας πειράξανε. Το άλλο βράδυ βρεθήκαμε σε μία μάντρα με τεράστια σκυλιά και φοβηθήκαμε, αλλά τους είπε κάτι αυτός που τα είχε και σταματήσανε. Εκεί όποιοι είχαν και του έδιναν πράγματα τους έδινε γάλα, όσοι δεν είχαν τους έδινε τσίρο (το τυρόγαλο). Φτάσαμε σε ένα μικρό χωριό το Κουζούμκουγιου και είδαμε μία γυναίκα που μας έγνεψε και πήγαμε γιατί δεν είχαμε τι άλλο να κάνουμε.
-Ήταν μία τουρκοκρητικιά και έβγαλε ένα ψωμί μεγάλο σπιτικό και γάλα και τυρί και κάτσαμε γύρω – γύρω και τρώγαμε και κλαίγανε οι γυναίκες, έκλαιγε και αυτή. Την άλλη μέρα ειδοποίησαν και ήρθαν κάτι αυτοκίνητα και μας πήρανε, εγώ φοβήθηκα γιατί έβλεπα πρώτη φορά αυτοκίνητο και είπα «πάει, περπατάει το σπίτι», και μας πήγανε στον Τσεσμέ. Εκεί ήταν πολλοί πρόσφυγες και στρατώνες, σε κάθε οικογένεια δίνανε και μία ψάθα και κοιμόμασταν δίπλα – δίπλα με άλλους. Ήταν πολλοί Ικαριώτες, Χιώτες, Σαμιώτες και κάτσαμε τρεις μήνες.
Πάτρα και Δέσποινα Σιμάκη
Εκεί ήταν προσφυγιά, κλαίγανε ανθρώποι, πεθαίνανε παιδιά που ήταν εξαντλημένα. Μετά πήγαμε στο Χαλέπι στη Συρία και μείναμε τρεις μήνες, ήταν πιο υποφερτά είχαμε κρεβάτια, τσάι, φαγητό, κάναμε Χριστούγεννα και γιορτή με χριστουγεννιάτικο δέντρο, μας έδιναν παιχνιδάκια οι στρατιώτες.
-Ο τελικός προορισμός ποιος ήταν;
-Μετά πήγαμε στο Λίβανο σε ένα στρατόπεδο που ήταν από τα καλύτερα και μετά σε ένα χωριό (ajaltoun). Είχε 16 ξενοδοχεία τη σειρά και κάθε οικογένεια έπαιρνε και από ένα δωμάτιο. Αν το δωμάτιο ήταν μεγάλο έβαζαν δύο οικογένειες. Μας έδιναν ωμές τροφές και τις μαγειρεύαμε εμείς, ψωμί κάθε βράδυ, φρούτα. Καλά περνούσαμε.
Ένα ξενοδοχείο το έκαψε κεραυνός αλλά κανείς δεν έπαθε τίποτα και το σχολίαζαν οι Λιβανέζοι, λέγοντας «κουάις Γιουνάν», δηλαδή ότι οι Έλληνες είναι καλότυχοι.
Μετά ήρθε η ώρα του γυρισμού, φύγαμε από τη Χάιφα με υπερωκεάνιο όπου έβαλαν εμάς και τους πρόσφυγες από το στρατόπεδο της Γάζας. Από εκεί φτάσαμε στη Χίο και από εκεί με καΐκι φτάσαμε στον Εύδηλο της Ικαρίας.
…ευχαριστούμε τη Δέσποινα Σιμάκη για τη βοήθεια και τα υλικά από το οικογενειακό αρχείο…
Συνέντευξη: Νάσος Μπράτσος
Όλες οι προηγούμενες αναρτήσεις του αφιερώματος, συγκεντρωτικά στο τέλος της ανάρτησης: Aναγνώριση της ερευνητικής δουλειάς του ert.gr
Διαβάστε κάθε μέρα στο ert.gr στις 7μμ
7 Σεπτεμβρίου 2017: Το αντιφασιστικό κίνημα στις ένοπλες δυνάμεις της Μέσης Ανατολής (1941-1944) α’ μέρος
8 Σεπτεμβρίου 2017: Το αντιφασιστικό κίνημα στις ένοπλες δυνάμεις της Μέσης Ανατολής (1941-1944) β’ μέρος
9 Σεπτεμβρίου 2017: Στρατής Γρημανέλης: Το κίνημα της Μέσης Ανατολής και η Α.Σ.Ο.
10 Σεπτεμβρίου 2017: Η ιστορία του Γιάννη Ευστρατίου Περγάμαλη στη Μέση Ανατολή
11 Σεπτεμβρίου 2017: Νικόλαος Καρίμαλης: Το προσφυγικό ταξίδι και η κατάταξη στον ελληνικό στρατό στη Μέση Ανατολή
12 Σεπτεμβρίου 2017: Χρήστος Χριστοδουλάκης: Ο Σαμιώτης βάρδος των αντιφασιστών στη Μέση Ανατολή
13 Σεπτεμβρίου 2017: Φώτης Σπανός: Ο ήρωας κομάντο του Αιγαίου στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο
14 Σεπτεμβρίου 2017: Κώστας Δεμερτζής: Από τη Σάμο πρόσφυγας στις πηγές του Μωυσέως και την Αιθιοπία
15 Σεπτεμβρίου 2017: Γιάννης Ταμβακλής: «Μπούργκ Ελ Αράμπ – Η Βάρκιζα της Μέσης Ανατολής»
16 Σεπτεμβρίου 2017: Γιώργος Φιλίππου Πιερίδης: Από την Κύπρο μέχρι την Αίγυπτο στα χρόνια του πολέμου
17 Σεπτεμβρίου 2017: Ευαγγελία Καρούτσου – Τσαντίρη: Αναμνήσεις από την περίοδο της προσφυγιάς
18 Σεπτεμβρίου 2017: Από τη Νίσυρο στην Κύπρο και τη Γάζα – Το προσφυγικό ταξίδι της Άννας Κοντοβερού
19 Σεπτεμβρίου 2017: O αντίκτυπος της ιστορίας των Ελλήνων προσφύγων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στις επόμενες γενιές
20 Σεπτεμβρίου 2017: Ι. Ξηρού: Κοινωνήσαμε και φύγαμε πρόσφυγες στο άγνωστο (α΄ μέρος)
21 Σεπτεμβρίου 2017: Ι. Ξηρού: Κοινωνήσαμε και φύγαμε πρόσφυγες στο άγνωστο (β΄ μέρος)
22 Σεπτεμβρίου 2017: Το προσφυγικό ταξίδι της Δέσποινας Βατούγιου – Καντούνη και του Γιάννη Καντούνη
23 Σεπτεμβρίου 2017: Πανορμίτης Κουμνιανός: Κομμάντος του Αιγαίου
24 Σεπτεμβρίου 2017: Από τον Άγιο Φωκά στην Αιθιοπία: Το προσφυγικό ταξίδι της Αργυρώς Σαφού – Κουτσούτη το 1942
25 Σεπτεμβρίου 2017: Ολοκλήρωση της έρευνας για τους Έλληνες πρόσφυγες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Posted in Ελλάδα, Ιστορία, Παιδεία, Σκέψεις | Με ετικέτα: 1942, Ajaltoun, πρόσφυγας, Πόλεμος, Πάτρα, Σπέη, Σιμάκη | Leave a Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 11/09/2017
Οι Κουβανέζοι προνοήσαν να μεταφέρουν με ελικόπτερα τα έξι δελφίνια του δελφινάριού τους για να τα μεταστεγάσουν σε ασφαλή αλατισμένη πισίνα
Το δελφινάριο βρίσκεται στη «ρότα» του τυφώνα, σε βόρειο νησί της χώρας.
Τα τύλιξαν πρώτα σε υγρές πετσέτες, τα έβαλαν σε ελικόπτερο και τα μετέφεραν σε ασφαλείς πισίνες
Στο βίντεο εκπαιδευτές καθησυχάζουν με χάδια τα δελφίνια
Δυστυχώς χιλιάδες ζώα στην Καραϊβική δεν ήταν δυνατόν να προστατευθούν
–
Posted in Βίντεο, Παιδεία, Σκέψεις | Με ετικέτα: τυφώνας, Ίρμα, Κουβανέζοι, Κούβα, δελφίνια | Leave a Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 10/09/2017
Η απόφαση της UNESDA αφορά στον τερματισμό όλων των πωλήσεων αναψυκτικών σε δημοτικά σχολεία και των σχετικών διαφημίσεων που απευθύνονται σε ανήλικους κάτω των 12 ετών και αποτελεί μέρος μιας ευρύτερης στρατηγικής, η οποία περιλαμβάνει ως κεντρικό στόχο τη μείωση της ζάχαρης στα αναψυκτικά κατά 10% έως το 2020.
Ο πρόεδρος της UNESDA, Stanislas de Gramont, δήλωσε ότι η απόφαση «θα διασφαλίσει ότι η βιομηχανία μας δεν θα παρέχει αναψυκτικά με πρόσθετα σάκχαρα στους νέους στη διάρκεια της σχολικής ημέρας».
Από την πλευρά τους, οι οργανώσεις προστασίας καταναλωτών δήλωσαν ότι ενθαρρύνονται από τη συγκεκριμένη απόφαση. «Τα αναψυκτικά δεν έχουν θέση σε ένα υγιές σχολικό περιβάλλον», τόνισε στη EURACTIV η εκπρόσωπος της ευρωπαϊκής οργάνωσης καταναλωτών BEUC, Emma Calvert.
Μεταξύ 2000 και 2015 η UNESDA πέτυχε μείωση της περιεκτικότητας ς στα προϊόντα κατά 12%.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), η παιδική παχυσαρκία αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα δημόσιας υγείας του αιώνα, αυξάνοντας τον κίνδυνο εκδήλωσης καρδιακών παθήσεων, του διαβήτη και διαφόρων μορφών καρκίνου.
Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε ενέργεια και η έλλειψη σωματικής άσκησης θεωρούνται γενεσιουργός αιτία της παχυσαρκίας στα παιδιά. Σε σχετική έκθεσή του για το 2017, ο ΠΟΥ ανέφερε ότι: «Η πρόσληψη σακχάρων προκαλεί ιδιαίτερη ανησυχία, όσον αφορά το υπερβολικό βάρος και την παχυσαρκία».
Ο αντιπρόεδρος της PepsiCo και μέλος της UNESDA, Cesar Melo, δήλωσε χαρακτηριστικά ότι «τα παιδιά και οι έφηβοι αποτελούν ένα ιδιαίτερο κοινό που χρήζει προσοχής. Έχουμε πλήρη επίγνωση του ρόλου μας, προκειμένου να επιτρέψουμε στους νέους καταναλωτές να προβαίνουν σε υγιεινές επιλογές».
Επιπλέον, η κ. Calvert πρόσθεσε, ότι πρέπει να υπάρξουν συντονισμένες δράσεις, ώστε οι αυτόματοι πωλητές τροφίμων να περιλαμβάνουν φρούτα και δημητριακά ολικής αλέσεως.
Η UNESDA δήλωσε ότι η απόφασή της να σταματήσει η προβολή διαφημίσεων σε ανήλικους οδήγησε σε μείωση των πωλήσεων αναψυκτικών στα σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης από 54% του συνόλου το 2006, σε 38% το 2015.
Ακόμη, η BEUC απηύθυνε έκκληση προς τις κυβερνήσεις της ΕΕ να προχωρήσουν στην επιβολή δεσμευτικών κανόνων.
Μεταφρασμένο από Ειρήνη Σωτηροπούλου
Posted in Ελλάδα, Ενημέρωση, Σκέψεις, Χρήσιμα, Παιδεία, Διατροφή | Με ετικέτα: 2018, παχυσαρκία, σχολεία, υγεία, υγιεινή, Ένωση, Αναψυκτικά, ευρωπαϊκή, ζάχαρη | Leave a Comment »
Posted by Συλλέκτης Αναλέκτων στο 09/09/2017
–
Posted in Έρευνα, Βίντεο, Επιστήμη, Ιστορία, Παιδεία, Συνταγές, Σκέψεις, Χρήσιμα | Με ετικέτα: συνταγές, Άγιο, Όρος, Ιπποκράτης, δόκιμον, ιάματα | Leave a Comment »
